Zdążywszy tylko przepłukać zawartość walizki po Sardynii, wysuszyć je na słońcu i wrzucić je tam z powrotem, zgodnie z planem, w zastępstwie zapracowanego Taty, zapakowałam Mamę i Brata do mojej Hondzi i wyruszyliśmy do miejscowości, w której spędzaliśmy wakacje co roku od nastu lat. Cały tydzień byczenia się. Po ponad tygodniu we Włoszech. Niemożliwe, takiego długiego urlopu nie miałam od lat.
Pierwszego dnia zmarzłam na plaży. Nie poleżeliśmy sobie długo.
Drugiego dnia zaczęło padać. I nie przestało już do końca tygodnia.
Całą resztę naszego pobytu spędziłam w dresach mojego Brata (który zapobiegliwie zabrał ciepłe ubrania), a moje sardyńskie sukienki przeleżały tydzień w walizce. W niekończącym się deszczu przemierzaliśmy Krynicę wzdłuż i wszerz, i - gdyby nie nasza “odwieczna” koleżanka, która zna miasto jak własną kieszeń, oraz nowy znajomy, grający na akordeonie - prawdopodobnie zanudzilibyśmy się potwornie. A że w kupie siła… stworzyliśmy cały zestaw krynickich szlagierów z akordeonem w tle, śpiewanych nocami, w grubych swetrach i skarpetach, ale przynajmniej z uśmiechami na ustach.
Dlaczego Woda jest w Rzymie za darmo? Opis cyklu znajduje się tutaj, a wyjaśnienie nazwy tu.
Dlaczego Woda jest w Rzymie za darmo? Opis cyklu znajduje się tutaj, a wyjaśnienie nazwy tu.
Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.
OdpowiedzUsuń