Moja ukochana Italia nieustannie mnie zaskakuje. Najbardziej doceniam drobne niespodzianki dnia codziennego. Zaskakuje mnie coraz to intensywniejszymi aromatami świeżo zaparzonej kawy (zaczynam mieć nos wyczulony jak pies policyjny), coraz to piękniejszymi konstelacjami bąbelków w prosecco, czy choćby coraz to mocniejszymi promieniami słońca. To szczegóły, które zamieniają szarą codzienność w poezję. Ale czasami ta włoska "poezja" zawiera rażące, stylistyczne błędy.
W poszukiwaniu równowagi.